Bijna te schattig

Je hebt schattig en schattig, en je kunt het ook overdrijven. Deze blusentop voor Jente zit wat mij betreft bijna aan de verkeerde kant van de lijn. Ik heb 'm gemaakt van een paar Tilda-lapjes, met om het geheel te comleteren een bloem van organzalint. Het knoopje in de bloem komt van Grootmoeders Knopendoos. Ik heb er meer van, ook nog met andere motieven en ik vind ze geweldig mooi.

Op de linker foto lijkt Jente 'Hoera' te roepen, maar dat is niet zo, ze roept: "Battejijen op!"

Een shirt met strepen

Tricot koop ik altijd liever 'live' dan via internet, je kunt de kwaliteit zo slecht inschatten. Op het Stoffenspektakel kwam ik mooie tricot tegen voor een shirt voor Stijn. Na een rondje in wasmachine en droger is het nog net zo mooi als daarvoor, gelukkig. Ik heb uit de Ottobre herfst 2004 een shirt gemaakt. Met de tips die ik had gekregen van Leonie Vos op de coverlockworkshop kon ik mooie sierstiksels op de naad maken. Verder is 't shirt gewoon helemaal mooi gelukt, ik ben heel blij met het resultaat en Stijn heeft zich zelden zo snel aangekleed als vanochtend.

Een zilveren kandelaar...

... om mee te meppen! Al eerder maakte ik voor de musical die we met collega's voor de kinderen gaan spelen een zilveren tas. In deze musical heb ik een dubieuze rol, van een journalist die zijn medespelers in elkaar mept met een kandelaar. Nou doe ik dat met veel plezier, maar liever niet definitief. En dus heb ik van de rest van de zilveren stof een kandelaar gemaakt, die terug petoeinkt als ik iemand op 't hoofd mep.

Eigenlijk is 'ie niet zo heel mooi geworden. Ik had 'm beter de andere kant op kunnen knippen, want nu is 'ie nogal rekbaar, dus ik had 'm nog eindeloos verder op kunnen vullen. Maar van een afstandje lijkt 't denk ik best wat, en iedereen ziet 'm tenslotte van een afstandje.

Onderin zit een zakje zand om 'm te verzwaren, en ik heb er twee potloden ingestoken om 'm rechtop te laten staan. 't Is dus wel zaak om 'm daar vast te houden en met het zachte deel te slaan...

ABC103 is af

De heel krap geknipte ABC103 (zie berichtje hieronder) is af. Je ziet er niks van dat er banen overdwars zijn gelegd.

Het is eindelijk weer een goed gelukt project. Het liep lekker, op kleine strubbelingetjes na, ik heb de coverlock veel kunnen gebruiken en hij is echt netjes geworden. Gelukkig, ik kan het toch nog!
Uiteindelijk is 'ie wel een beetje groot geworden, ik had ook wel maat 128 kunnen nemen, maar nu kan ze 'm wel lekker lang aan. Hij is erg wijd, maar wordt samengesnoerd met een ceintuur op de rug. Over twee jaar kan ze 'm nog gemakkelijk als tuniek aan.
Eline is er erg blij mee. We weten alleen nog niet zo goed of de wijde mouwen wel handig zijn bij 't vioolspelen.

zuinig knippen is niet mijn sterkste kant...

...maar nu moest het toch echt. Ik ben ABC 103 voor Eline aan het maken, maar 140. Volgens het patroon heb ik daarvoor 145 cm stof nodig. Dat moest dus lukken, want ik had 150 cm. Op het voorbeeld werden de delen tegen elkaar ingelegd, wat ik al dubieus vind, maar dan lukt het nog niet. Na veel verleggen en advies van Dick, die er geen verstand van heeft en dus dingen vroeg als: als je nou dat even stuk daar tegen de kant legt? Maar ja, dat was dan absoluut niet recht van draad. Toen zei hij: Kun je dan dat deel niet overdwars leggen? O nee, dat mocht niet he?

Maar eigenlijk vond ik het een heel goed idee, en het enige werkbare. Ik heb dus twee rokpanden overdwars gelegd, en andere delen tegen elkaar in en toen paste het net. Soms heb je gewoon de creatieve blik van een ondeskundig iemand nodig om het helder te zien.
Hier en daar is de naadbreedte maar 0,5 cm, maar hij wordt waarschijnlijk toch aan de wijde kant, dan smokkel ik wel een halve cm extra naad. En de bies kon er ook niet meer uit, dat wordt nu van andere stof. En nu maar naaien!

Stoffenspektakel - de buit

Vanochtend heerlijk naar het Stoffenspektakel in Apeldoorn geweest. Ik had de laatste tijd weinig gekocht, ook geen patronen, dus ik mocht lekker los van mezelf. Ik ben erg blij met mijn buit. Stof, patronen, linialen waar je patronen mee kunt aanpassen, een superleuke opstrijkappilcatie van Kermit, PhotoFabric en, niet op de foto, veel te veel lintjes.

Een Amelie voor Eline

Eline was van de week een beetje verdrietig. Ze wilde graag een jurk aan, maar ze heeft bijna alleen echte zomerjurken die echt niet met een maillot kunnen. Haar kant van de kast hangt vol met rokken en die van Jente met jurken, heel gek is dat.
Nou ja, en mama is een watje, dus die maakt gauw een jurk. Gauw was in dit geval alleen niet zo heel gauw, want het liep niet. Gewoon een simpele Amelie, maar toch. De laatste tijd denk ik soms dat ik helemaal niet meer kan naaien, bij alles gaat wel wat mis. Deze keer waren het de boordjes die niet meewerkten. Ik heb niet eens meer de moeite genomen ze door te stikken. Uiteindelijk is het best een geinig jurkje geworden, zolang je maar niet naar de binnnenkant kijkt. En eigenlijk ook niet van dichtbij naar de buitenkant...
Eline is al niet zo goed in poseren, maar als ze net wakker is, wordt het helemaal niks. Tot ik haar vroeg naar het verjaardagsfeestje waar ze gisteren is geweest. Daar heeft ze gebuikdanst en dat levert toch wel geinige foto's op.

Een ringentoren van restjes

Ik heb van restjes een leuke stoffen ringentoren gemaakt, een e-book van Farbenmix. Helemaal vlekkeloos ging het niet. Ik had de toren en twee ringen af, dacht 'dit gaat goed, 't past precies' toen ik erachter kwam dat ik niet de twee onderste ringen, maar de twee bovenste afhad. En de grootste die ik had gemaakt, paste precies tot onderaan. De twee nog grotere ringen waren dus veel te groot. Nu had ik twee mogelijkheden: een bodem onder de toren maken, of een nieuwe toren maken. Dat laatste was minder werrk en dat heb ik gedaan, ook omdat de rood-wit-blauwe lintjes bovenaan niet helemaal mooi zaten bij de eerste.
Nu past het dus wel, maar de toren is niet alleen breder, maar ook hoger geworden, dus er steekt nogal een stuk bovenuit. Ik zou er natuurlijk nog een ring bij kunnen maken, maar de kleinste was al aardig gepriegel en die is al niet zo heel mooi geworden, dus ik laat het hier maar bij.
In een van de ringen zit een rammel, in een een belletje en in een andere knisperplastic. Voor de rammel en het plastic heb ik oude babyknuffels uit elkaar gehaald. Is wel een beetje luguber hoor, konijnen open knippen...

Douchegordijn wordt zwemtas

Stijn had toen hij begon met zwemles een zwemtas gekregen van het zwembad, een plastic ding dat direct uitscheurde, net zoals die van Eline. Hij wilde dus graag een andere zwemtas en die had ik 'm beloofd. Ik had er alleen nog geen materiaal voor. Tot ik vorige week een douchegordijn vond met visjes erop. Heel handig natuurlijk, de gaatjes bovenaan zitten er al in en het is waterbestendig.
Hij is vrij groot geworden. Dat komt doordat de gaatjes bovenin nogal ver van elkaar zitten en ik wilde er toch wel zes gebruiken. Voor het lipje onderaan heb ik nog een stukje van de bovenrand van het gordijn een paar keer dubbelgevouwen en doorgestikt om 'm stevig genoeg te maken. De bodem heb ik uit een dubbele laag gemaakt. En verder heb ik de naden dubbel gestikt om uitscheuren te voorkomen.
Eigenlijk vind ik 'm wel heel leuk geworden, nu maar hopen dat 'ie wat langer meegaat dan die andere.

Een glimmend tussendoortje

Met een aantal collega's zijn we bezig met het voorbereiden van een musical, die we gaan opvoeren voor de kinderen. Een collega speelt een nogal verwaande actrice. Ze vond een glimmend tasje wel leuk bij haar rol passen, of ik dat niet kon maken. Nou ja, dat moest wel lukken natuurlijk. En omdat ze in het stuk mij, de grote slechterik, op een gegeven moment 1000 euro moet betalen, heb ik er maar meteen een bijpassende portemonnee bijgemaakt.
Het patroon van de tas is de Alles-bij-je-tas van Farbenmix, het portemonneetje is gewoon een zelfbedacht opgevouwen lapje. Er zit niet eens een sluiting aan, want dat is niet handig tijdens het spelen.
Ik zag er eerst een beetje tegenop om hieraan te beginnen, want het was ontzettende flodderstof, bijna vloeibaar lijkt het. Toen ik bedacht dat ik de patronen gewoon op vlieseline kon overnemen, opstrijken en dan pas uit de stof knippen, ging het van een leien dakje.