Verjaardagstop voor Eline

Eline wordt morgen 11. En ze hoeft voor haar verjaardag geen feestelijke jurk meer.... Maar iets door mama gemaakt is toch wel erg leuk. Heel veel stof had ik niet in huis, maar nog wel wat lichtblauwe tricot die ze mooi vond. Ik heb de Kerrytop uit de Ottobre van zomer 2009 gemaakt. Hij is iets aan de wijde kant, maar dan kan ze hem ook in de winter aan met een shirt met lange mouwen er onder.

Tuniek voor Jente

Zo, ik ben weer bij. Deze tuniek voor Jente heb ik gisteravond en vanochtend gemaakt. Het patroon is delange versie van de Quiara vna Farbenmix, maar op verzoek met pofmouwtjes. Ik ben er zelf nog niet helemaal over uit of ik 'm nou leuk of saai vind, maar Jente wilde hem direct aanhouden.

30 regenboogsjaaltjes

Nog iets gemaakt, al een poosje terug. Ik was alleen even vergeten om het te publiceren, en dat doe ik graag.
Ik heb al eerder geschreven over Nina, een meisje dat in Scala, een van de strijkensembles van Stichting Arcato speelde. Eline speelde tot nu toe in het beginnersenseble Preludio, en begint na de vakantie ook in Scala.
Nina is vorig jaar op 26 mei overleden aan een hersenstamtumor, een vorm van kanker bij kinderen waar nog geen genezing voor mogelijk is. Dit jaar op 26 mei speelde Scala in Belfort in Frankrijk op een groot internationaal muziekfestival. Omdat dit precies een jaar later was, wilde Petra Westra, die de leiding heeft van de ensembles, graag iets ter herinnering doen. Regenbogen horen bij Nina, en daarom wilden we iets doen met regenboogstof.
Ik heb van dunne regenboogstof dertig kleine sjaaltjes genaaid. Tijdens het concert hebben alle violisten en cellisten een sjaaltje aan hun instrument of bijvoorbeeld in hun haar gedragen. Het is een indrukwekkend concert geweest met een staande ovatie van de ruim 1000 toeschouwers.
Op dit filmpje is Scala te zien en te horen met de Russische Fantasie no 2 van L Portnoff. Dit was Nina's lievelingsmuziek. Van alle jeugdstijkensembles is een cd in de maak. Naast Preludio en Scala is er ook nog het Arcato ensemble, het meest gevorderde ensemble. De opbrengst van de cd gaat in zijn geheel naar de door Nina's ouders opgerichte Stichting Nina, dat onderzoek naar hersenstamtumoren bij kinderen ondersteunt.

Voor mij is het heel bijzonder en ontroerend om te zien dat de sjaaltjes die ik heb gemaakt, zo simpel als ze zijn, zo ongelooflijk enthousiast werden ontvangen door de kinderen. Ze hebben ze tijdens het concert aan hun instrument gehad, maar heel veel Scalaleden hebben hem nog steeds aan hun instrument hangen.

Twee Elodieën

Begin dit jaar gaf ik een vriendin van me een waardebon voor een kledingstuk (zie hier). Maar ja, daarna kon ik een poos niet meer naaien....

Het is er toch nog van gekomen. Zij wilde graag een mooie jurk voor haar dochter, de stof heeft het meisje zelf uitgezocht. Voor Jente moest ik nog een verjaardagsjurk maken, en ik heb beide gecombineerd en tegelijk gemaakt. Hiernaast op het hangertje de jurk voor de dochter van mijn vriendin. Hij staat haar HEEL mooi! De roze jurk voor Jente is hetzelfde patroon, maatje kleiner, dat wel, maar ik vind het zo leuk om te zien dat de jurken zo verschillend zijn! De ene is heel lief en romantisch, de andere vrolijk, en ondanks het patroon en het feit dat 'ie roze is bijna stoer.

Vlinderjurken!

Op de lapjesmarkt in Utrecht (wat was het leuk om daar weer eens rond te lopen!) kwam ik deze vlindertricot tegen, en ik wist direct dat Eline hem mooi zou vinden. Ik heb er voor haar een Whitney van Farbenmix van gemaakt, en van de restjes een Amelie voor Jente. Ik kan er ontzettend van genieten als stof precies opgaat, en dat lukte deze keer.

Ik ben er weer!

Ik ben er weer! Het gaat redelijk goed met mijn knie, met veel sporten en mezelf in acht nemen kan ik eigenlijk bijna alles weer. Rennen niet echt goed, niet te lang in ieder geval, maar dat was toch al niet mijn hobby, springen doe ik ook niet zo vaak. Alleen op mijn knieën zitten mis ik wel een beetje, en ik kan geen schoolslag meer zwemmen, en daar baal ik stiekem van.
Maar: ik kan weer naaien! Het komt er niet zo heel veel van, want ik ben ook veel aan het opruimen en met andere dingen bezig, maar het kan weer, en daar ben ik blij mee.

Na het vestje van het vorige bericht heb ik ook een nieuwe concertjurk voor Eline gemaakt. Ze heeft hem al een aantal keer gebruikt, want haar ensemble heeft op 1 dag 5 concerten op basisscholen gegeven, en op een andere dag 4 concerten in verzorgingshuizen. Ennnnn.... ze heeft op Paleis Het Loo gespeeld, héél bijzonder!
Voor de liefhebbers een compilatiefilmpje van de schoolconcerten en de concerten in verzorgingshuizen: filmpje

Violen

Ik kon er niets aan doen... ik MOEST echt even naaien, ook al had ik vanwege mijn knie even een naaistop. Dat kwam zo: Elines concertkleding voor het vioolensemble was te klein geworden. Het volgende concert is in juni, dus ik heb nog even de tijd. Dinsdag had ik haar kleren aan de viooljuf gegeven, omdat haar dochter ze nu aan kan, zij zit sinds kort ook op het ensemble.

Woensdagochtend kwam er een mailtje van de viooljuf aan alle leden: aanstaande vrijdag graag in concertkleding, om een foto te maken....  En dus ging ik woensdagavond om 11 uur nog maar even bij haar langs om stof te halen, en donderdag een vestje in elkaar geknutseld. Hij staat niet zo heel duidelijk op de foto, maar ik laat 'm toch even zien, omdat het zo leuik is om even genaaid te hebben. 't Patroon is
Sweet Toni, een ebook van Farbenmix.



Het Preludio ensemble

En verder twee filmpjes, gewoon omdat het zo leuk is om ze te laten zien. Vorige week hadden Eline en Jente een voorspeelavond van vioolles. Zo leuk om te zien hoe ze vooruit gaan!

Trui gebreid in een avond

Het naaien, dat wordt hem even niet voorlopig. Ik heb sinds een paar maanden veel last van mijn knie, meniscus een beetje beschadigd, vocht erin en toch wel veel pijn. Het zijn spannende weken geweest, met mogelijke oorzaken. Nu is het allemaal weer wat rustiger, maar de pijn blijft, en inmiddels de opdracht van de fysiotherapeut om vooral veel te fietsen en verder vooral heel veel rust te nemen. En hoe dom het ook klinkt, naaien past daar niet bij, helaas. Als ik mijn naaimachine, lockmachine en eventueel covermachine op tafel heb, en ook nog tussendoor moet strijken, ben ik continu aan het gaan zitten en weer opstaan, en dat kan nu gewoon even niet. En dus... ben ik maar gaan breien. Nou ben ik vooral een breister van onaffe projecten, maar deze mouwloze trui voor Jente was in 1 avond klaar! Het garen is gepunnikt, en enorm dik, pennen nummer 20, en het gaat dus razend snel.

Verder heb ik gisteren Eline averecht leren breien, waarmee haar plezier in breien ook weer helemaal terug is. (Stijn: "Huh? Averecht? Dat is toch een dorpje bij Dordrecht in de buurt?") En ook Stijn en Jente hebben gebreid, erg gezellig met zijn allen.
En nu, voor de broodnodige rust aan mijn knie, heb ik ook een trui voor mezelf op de pennen staan. Nou maar hopen dat die ook nog een keertje afkomt.

Jong geleerd....

 Jente had pas, tijdens die koude periode, Flip mee, de logeerbeer van haar klas. En die arme Flip had het koud, want hij had niet eens een sjaal.... Een mooiere gelegenheid om te leren breien is er niet!


Opperste concentratie!



het resultaat



35 jaar geleden leerde ik het zelf ook toen ik 4 was!

Een muts, een waardebon en een heerlijke wandeling

Toen ik van de week 's avonds op pad moest op de fiets, kwam ik tot de ontdekking dat ik eigenlijk niet eens een muts had. Gelukkig kon ik voor de terugweg een muts lenen van de vriendin waar ik was, maar het leek me tijd om wol te kopen en een muts te breien. En met lekker dikke wol op pennen nr. 7 is een muts zo klaar. Hij is vrolijk en past aardig bij mijn sjaal, en bij mijn bruine jas is hij ook mooi. En lekker warm!

Vandaag had ik het geluk te zijn uitgenodigd door dezelfde vriendin van de geleende muts voor haar "vriendinnenwandeling" ter ere van haar verjaardag. Voor haar heb ik een waardebon gemaakt als cadeau. Het echte cadeau komt dus nog!
Kalligraferen was ooit ook een grote hobby van mij, maar het is wel een beetje weggezakt. Het goud is wel echt bladgoud, 23 karaat. Heel leuk om dat weer eens te doen, maar wil ik dat weer echt goed kunnen, dan moet ik nog wel weer even oefenen, en ik geloof dat ik daar voorlopig mijn tijd maar even niet aan ga besteden.

De wandeling was heerlijk, van Rheden naar Dieren over de Posbank. Eigenlijk is dat momenteel te zwaar voor mij, omdat ik een rottige knieblessure heb, waarschijnlijk een scheurtje in mijn meniscus. Maar o, wat heb ik genoten, hier en daar ondersteund door een medewandelaar, en de hele 11 km volbracht!