Al maanden hadden we een muis in huis. Eerst dachten we nog dat 'ie met het warmere weer wel weg zou gaan, maar dat deed 'ie niet. Hij richtte ook weinig schade aan, een keer had ik twee lappen ontdekt met een gat erin, allebei groene trouwens. Zou groen lekkerder zijn dan andere kleuren? Aan snoeren of meubels kwam hij niet. Hij kwam gewoon 's avonds door de kamer trippelen naar zijn favoriete plekjes: onder de kast, achter de krantenbak enzo. Als je stil zat, liep hij zo tussen je benen door. En hoewel we 'm erg schattig vonden, wilden we 'm eigenlijk toch wel kwijt. Hij werd steeds vrijpostiger. 's Ochtends vonden we keuteltjes, van overzichtelijk formaat, dat wel, op de tv-kast en een poosje later zelfs op de salontafel. Dat kon toch niet de bedoeling zijn. Zijn holletje had hij ergens onder de kastjes in de keuken, daar konden we maar zo niet bij. En dus kochten we, met bezwaard hart, toch maar een muizenval. Maar onze muis at geen kaas, en ook geen pindakaas, wat toch altijd zou werken hoorden we, en havermout deed 'm ook niks.
Deze week kwam hij zelfs overdag tevoorschijn. Dit werd toch wel al te gek. We gingen 'm al bijna tutoyeren, en hij ons. En toen, dinsdagavond, liep hij vlak bij me. Ik pakte een laatje uit van mijn naaispullen, gooide 'm leeg en zette hem kalm over Karel, zoals hij plotseling heette, heen. Karton eronder geschoven, rustig omgedraaid, en daar zat 'ie. We hebben hem in een glazen vaas gedaan, zodat de kinderen hem konden bekijken. Ze vonden 'm lief en gaven hem eikels en dennenappels, waarvan hij blij begon te eten. Niks gestresste beestjes, zoals je dan op internet leest. Hij vond 't allemaal best. We hebben hem een eind bij ons huis vandaan losgelaten. En hoewel ik vermoed dat zijn overlevingskansen niet zo groot zijn, voelt het beter dan een muizenval. Hopelijk heeft hij ergens een nieuw liefhebbend gezin gevonden.
Toen ik vandaag mijn naaispullen aan het opruimen was, ontdekte ik dat hij dan wel zijn huisje onder de keukenkastjes had gehad, maar zijn hoofdkantoor was in mijn naaikast!
Ik had al een paar keer een Tini van Farbenmix gemaakt, maar altijd de tuniekversie. Deze keer heb ik een jurk gemaakt. De stof had ik eigenlijk gekocht voor een andere jurk voor Jente, maar ik vond 'm achteraf niet zo geschikt voor dat model. Voor de Tini vond ik 'm wel leuk, maar ik was wel bang dat het een beetje ouwelijk zou worden. Daarom heb ik de stroken afgewerkt met een roze lockrandje en aan de mouwen zit een roze elastisch kantje. Dat had ik eerst ook aan de hals, maar het rekte niet sterk genoeg, dus was de halsopening veel te wijd. Ik heb het randje eraf geknipt en er een tunneltje met elastiek aangezit. Nu zit het veel beter.
